ماده 31 و 32: ماده های قانون کار درباره مزایای دریافتی کارگر در هنگام از کار افتادگی یا بازنشستگی
ماده 31 و 32 قانون کار، مفادی درباره مزایای دریافتی کارگر در هنگام از کار افتادگی یا بازنشستگی تعریف می‌کنند.
بنابراین، ماده 31 قانون کار، به کارگرانی که به دلیل بیماری یا ناتوانی به کار خود ادامه نمی‌دهند، حقوق و مزایایی را تعیین می‌کند. به طور خلاصه، بیماری و ناتوانی می‌تواند به دلیل شرایطی مانند حادثه کاری، بیماری حرفه‌ای یا بیماری عادی باشد. این ماده می‌گوید که در صورتی که کارگر به علت بیماری یا ناتوانی به کار خود ادامه ندهد، حقوق و مزایایی را که قبلاً دریافت می‌کرده، باید به او پرداخت شود. همچنین، اگر کارگر بیماری حرفه‌ای داشته باشد، کارفرما موظف است هزینه درمان و بازدیدهای پزشکی او را تأمین کند.
«چنانچه خاتمه قرارداد کار به لحاظ از کارافتادگی کلی و یا بازنشستگی کارگر باشد، کارفرما باید بر اساس آخرین مزد کارگر به نسبت هر سال سابقه خدمت، حقوقی به میزان 30 روز مزد به وي پرداخت نماید. این وجه علاوه بر مستمري، از کارافتادگی و یا بازنشستگی کارگر است که توسط سازمان تامین اجتماعی پرداخت می‌شود.»
ماده 32 قانون کار، به کارگرانی که بازنشسته می‌شوند، حقوق و مزایا را تعیین می‌کند. به طور خلاصه، این ماده می‌گوید که کارگرانی که بازنشسته می‌شوند، حقوق و مزایا را که در طول خدمت خود دریافت کرده‌اند، باید به آن‌ها پرداخت شود. همچنین، اگر کارگران بازنشسته به دلیل بیماری یا ناتوانی نتوانند به کار خود ادامه دهند، می‌توانند از مزایا و حقوق مربوط به بیماری و ناتوانی بهره‌مند شوند.
«اگر خاتمه قرارداد کار در نتیجه کاهش توانائی‌هاي جسمی و فکري ناشی از کار کارگر باشد (بنا به تشخیص کمیسیون پزشکی سازمان بهداشت و درمان منطقه با معرفی شوراي اسلامی کار و یا نمایندگان قانونی کارگر) کارفرما مکلف است به نسبت هرسال سابقه خدمت، معادل دو ماه آخرین حقوق به وي پرداخت نماید».
